Piotr Bukartyk

Piotr Bukartyk (ur. 17.05.1964 w Gorzowie Wielkopolskim) to autor, kompozytor i wykonawca piosenek, artysta kabaretowy, konferansjer. Studiował kulturoznawstwo i pedagogikę. Wykonawca wielu gatunków muzycznych: od poezji śpiewanej, przez reggae, muzykę elektroniczną, aż po rocka. W latach 80. ubiegłego stulecia został laureatem między innymi Olsztyńskich Spotkań Zamkowych, Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej w Warszawskim studenckim klubie "Hybrydy", Studenckiego Festiwalu Piosenki organizowanego w Krakowie. W roku 1991 na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole zdobył pierwszą nagrodę w konkursie na piosenkę kabaretową pt. "Pingwiny atakują" oraz wyróżnienie za utwór "Piosenka o spokojnej starości". W latach 90. współpracował z kabaretem Pod Egidą, potem z zespołem Sekcja. Z tym zespołem nagrał płytę "Szampańskie wersety", która została nominowana do Fryderyka kategorii dance i techno. Jest to o tyle ciekawe, że wspomniany album zawierał parodie wymienionych nurtów. Piotr Bukartyk to również autor i gospodarz telewizyjnego cyklu "Powrót bardów" nadawanego w programie pierwszym TVP. Wystąpił w skromnej roli wielkiego Vana Morrisona w przedstawieniu muzycznym teatru Rampa "Jeździec burzy" Arkadiusza Jakubika. Spektakl ten poświecony był grupie The Doors. Od lipca 2007 do 2009 prowadził audycję Ładne kwiatki w Programie III Polskiego Radia. Zadaniem tej lekko ironicznej audycji muzycznej była promocja piosenki napisanej i zaśpiewanej po polsku, często prezentowane były tam utwory wykonywane przez mało znane zespoły.
Teksty jego piosenek włączyli do swego repertuaru m.in. Ewa Błaszczyk, Danuta Błażejczyk, Ewelina Flinta, Czerwone Gitary, Renata Dąbkowska, Krzysztof Kiljański, Andrzej Krzywy, Grażyna Łobaszewska, Hanna Stach, Lora Szafran, Mieczysław Szcześniak oraz zespół Varius Manx. Jest autorem tekstu do piosenki promującej akcję "Bądź światoczuły", której zadaniem jest zwrócenie uwagi na ochronę środowiska naturalnego.
Lista dokonań człowieka o nazwisku Bukartyk jest długa. Dlaczego zatem tak niewiele osób kojarzy tego do cna zacnego i rażąco sympatycznego osobnika? Powodów jest co najmniej kilkanaście. Po pierwsze, jak sam słusznie zauważył, nie jest drobną blondynką. Nie jest zatem wdzięcznym materiałem do pokazywania w telewizjach wszelakich. Po drugie, nie da się przez media ustaiwać, nie da sobie założyć na twarz innej maski niż jego własna. Nie da się zaszufladkować. Sam zresztą mawia, że nie jest ważne do jakiej szuflady go włożą, ważne, żeby choć trochę wystawał. Całe szczęście, nie wszystko co Bukartyk napisze trafia do szuflady i spoczywa tam na wieki wieków. Dla słuchaczy i miłośników dobrych tekstów ważne jest, że z tej szuflady wypadają czasem bardzo interesujące przemyślenia. A przyznać trzeba, że wyciągając swoje teksty doprawione muzyką potrafi narobić zamieszania. Choćby piosenką "Pingwiny atakują", wykonywaną w Opolu w 1991 roku, choćby piosenką "Każdy ma prawo do orgazmu". Obie te piosenki nie spodobały się ówczesnym władzom. Czy to zmieniło Bukartyka? Nic bardziej mylnego. Nie jest on dalej posłusznym barankiem chodzącym na sznurku różnych pasterzy. To jest kolejny z powodów jego małej popularności. Władza się zmienia, a on dalej wytyka, nazwijmy to delikatnie, jej błędy. W każdy piątek w radiowej Trójce jest gościem Wojciecha Manna w "Urywkach z rozrywki" - najczęściej śpiewa tam napisane dzień wcześniej, jak je sam nazwał na jednym z koncertów w Trójce, poruszające swoją prostotą mruczanki. Cieszą się one uznaniem wiernych słuchaczy. Jedna z tych piosenek, dedykowana Janowi Rokicie ("W życiu liczy się porządek"), trafiła nawet na Trójkową listę przebojów w wersji mocno pierwotnej, prosto ze studia realizującego poranną audycję "Zapraszamy do Trójki" i to wszystko jednego dnia! Co ciekawe, na ostatniej płycie pt. "Z czwartku na piątek" znajduje się kilka piosenek w wersji live, niektóre okraszone nawet Trójkowymi introdukcjami Piotra Bukartyka lub jego niekonwencjonalnymi dialogami z Wojciechem Mannem. Słuchając utworów Piotra Bukartyka chciałoby się zakrzyknąć jego słowami:
Choć dym już spod pióra czuć, ty płódź, ty płódź, ty plódź!
Niech sobie kto chce drwi, a ty do krwi, do krwi, do krwi!