Jezus malusieńki

Jezus malusieńki leży nagusieńki.

Płacze z zimna, nie dała Mu Matula sukienki.

Płacze z zimna, nie dała Mu Matula sukienki.

Bo uboga była, rąbek z głowy zdjęła,

W który Dziecię owinąwszy, siankiem Je okryła.

W który Dziecię owinąwszy, siankiem Je okryła.

Nie ma kolebeczki, ani poduszeczki,

We żłobie Mu położyła siana pod główeczki.

We żłobie Mu położyła siana pod główeczki.

Dziecina się kwili, Matusienka lili,

W nóżki zimno, żłobek twardy, stajenka się chyli.

W nóżki zimno, złobek twardy, stajenka się chyli.

Matusia truchleje, serdeczne łzy leje:

O mój Synu! Wola Twoja, nie moja się dzieje.

O mój Synu! Wola Twoja, nie moja się dzieje.

Przestań płakac proszę, bo żalu nie zniosę,

Dosyć go mam z męki Twojej, którą w sercu noszę.

Dosyć go mam z męki Twojej, którą w sercu noszę.

Pokłon oddawajmy, Bogiem Je wyznajmy,

To Dzieciątko ubożuchne ludziom ogłaszajmy.

To Dzieciątko ubożuchne ludziom ogłaszajmy.

Niech Je wszyscy znają, serdecznie kochają,

Za tak wielkie poniżenie chwałę Mu oddają.

Za tak wielkie poniżenie chwałę Mu oddają.

O najwyższy Panie! Waleczny Hetmanie!

Zwycieżony, mając rączki miłością związane.

Zwycieżony, mając rączki miłością związane.

Leżysz na tym sianie, Królu nieba, ziemi,

Jak baranek na zabicie za moje zbawienie.

Jak baranek na zabicie za moje zbawienie.

Pójdź do serca mego, Tobie otwartego,

Przysposób je do mieszkania i wczasu swojego.

Przysposób je do mieszkania i wczasu swojego.

Albo mi daj swoje, wyrzuciwszy moje,

Tak bedziesz miał godny pałac na mieszkanie Twoje.

Tak będziesz miał godny pałac na mieszkanie Twoje.