Cygan (Na dancingu tańczą goście)

Na dancingu tańczą goście, Cygan na gitarze gra.

Otwarł serce swe na oścież, z ust melodia płynie ta:

Pod niebem chciałbym spać, z taborem chciałbym iść,

Lecz gościom muszę grać, co noc - jak dziś.

Pod niebem chciałbym spać, z taborem chciałbym iść,

Lecz gościom muszę grać, co noc - jak dziś.

Patrzą goście na Cygana, podziwiają jego grę

A on szepcze: "Ukochana, Jak ja bardzo kocham cię"

Ty odjechałaś w świat, z tobą cygańska brać

A ja zostałem sam i muszę grać.

Ty odjechałaś w świat, z tobą cygańska brać

A ja zostałem sam i muszę grać.

Ach któż go zrozumieć zdoła, jego smutek, jego żal.

Goście bawią się dokoła, a on wciąż spogląda w dal.

O łkaj gitaro, łkaj, płacz tak, jak płaczę ja,

Serdecznym bólem łkaj, żałośnie łkaj.

O łkaj gitaro, łkaj, płacz tak, jak płaczę ja,

Serdecznym bólem łkaj, żałośnie łkaj.

Na dancingu gwar już ucichł, goście już rozeszli się.

Cygan swą gitarę rzucił i pomyślał: "Iść czy nie?"

I dokąd ja mam iść, co z sobą robić mam,

Jeśli na świecie już zostałem sam?

I dokąd ja mam iść, co z sobą robić mam,

Jeśli na świecie już zostałem sam?

Zrozumiała płacz gitara, zakwiliła skargę swą.

Zajęczała rozżalona, gdy wypadła jemu z rąk.

I nikt nie słyszał już cygańskich skarg i łez,

Cygan na zawsze znikł, gitara też.

I nikt nie słyszał już cygańskich skarg i łez,

Cygan na zawsze znikł, gitara też.