Białe róże (Rozkwitały pąki białych róż)

Rozkwitały pąki białych róż,

Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już,

Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat,

Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.

Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat,

Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.

Kładłam ci ja idącemu w bój,

Białą różę na karabin twój,

Nimeś odszedł, mój Jasienku, stąd,

Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.

Nimeś odszedł, mój Jasienku, stąd,

Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.

Ponad stepem nieprzejrzana mgła,

Wiatr w burzanach cichuteńko łka.

Przyszła zima, opadł róży kwiat,

Poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad.

Przyszła zima, opadł róży kwiat,

Poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad.

Już przekwitły pąki białych róż,

Przeszło lato, jesień, zima już,

Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej,

Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej?

Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej,

Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej?

W pustym polu zimny wicher dmie,

Już nie wróci twój Jasieńko, nie,

Śmierć okrutna zbiera krwawy łup,

Zakopali Jasia twego w ciemny grób.

Śmierć okrutna zbiera krwawy łup,

Zakopali Jasia twego w ciemny grób.

Jasieńkowi nic nie trzeba już,

Bo mu kwitną pąki białych róż,

Tam pod jarem, gdzie w wojence padł,

Rozkwitł na mogile białej róży kwiat.

Tam pod jarem, gdzie w wojence padł,

Rozkwitł na mogile białej róży kwiat.

Nie rozpaczaj, lube dziewcze, nie,

W polskiej ziemi nie będzie mu źle.

Policzony będzie trud i znój,

Za Ojczyznę poległ ukochany twój.

Policzony będzie trud i znój,

Za Ojczyznę poległ ukochany twój.